ROUT 2016 – Τι ζήσαμε –Τι μάθαμε………

03/11/2016

OMT100 2017 – Ούτε ο πιο γρήγορος, ούτε ο πιο δυνατός αλλά ο ευπροσάρμοστος στο περιβάλλον κατάφερε να τερματίσει φέτος

02/07/2017

Όλα γίνονται όταν το έχεις μέσα σου…

Ένα ταξίδι στο Άγνωστο … | Photo ©: Drosos Drosos

Χρήστος Δ. Κατσάνος: Όλα γίνονται όταν το έχεις μέσα σου…

Συνέντευξη στον Τάκη Τσογκαράκη του portal Advendure.com στις 14.10.2015

Πλησιάζοντας την μεγάλη μέρα της εκκίνησης του σπουδαίου αγώνα υπεραπόστασης βουνού στην Ελλάδα, του Rodopi AdvenduRun των 100 μιλίων ή αλλιώς ROUT όπως έχουμε μάθει τόσα χρόνια να τον αποκαλούμε, οι προετοιμασίες των αθλητών έχουν επικεντρωθεί στο πνευματικό και ψυχολογικό κομμάτι μιας και η προπόνηση έχει τις τελευταίες μέρες πάρει απλά διαδικαστικό χαρακτήρα για όσους σταθούν στην γραμμή της εκκίνησης. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο για τους διοργανωτές και τους εθελοντές οι οποίοι μέχρι και να αποχωρήσει και ο τελευταίος αθλητής από το Δασικό Χωριό εργάζονται ακούραστα για να μας προσφέρουν μία αξέχαστη αθλητική –και όχι μόνο- εμπειρία εκεί, στις εσχατιές της Ελλάδας, στα πανέμορφα δάση της Ροδόπης. Για έναν αγώνα του διαμετρήματος και της δυσκολίας του ROUT σίγουρα έχουν δουλέψει πολλοί έτσι ώστε να γίνει πραγματικότητα για άλλη μια χρονιά και πράγματι αξίζουν ιδιαίτερης μνείας. Υπάρχουν κάποιοι παρόλα αυτά που «κινούν τα νήματα» και εργάζονται πυρετωδώς έναν ολόκληρο χρόνο έτσι ώστε να είναι όλα έτοιμα την κατάλληλη στιγμή και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Ηλία Σπυριδόπουλο και Χρήστο Κατσάνο οι οποίοι έχουν αφιερώσει χιλιάδες ώρες προσωπικής δουλειάς έτσι ώστε να γίνουν πραγματικότητα όλα αυτά τα αγωνιστικά γεγονότα της Ροδόπης που έχουν γίνει πλέον θεσμός. Ζητήσαμε λοιπόν από τον Χρήστο Κατσάνο να αφήσει λίγο την ντουντούκα και τις κουδούνες κάτω και να μας εκμυστηρευτεί τις σκέψεις του, τα όνειρά του για έναν αγώνα ο οποίος φαίνεται ότι μετά από 7 χρόνια έχει παγιωθεί στις προτιμήσεις των ελλήνων ultra trailers…

[Advendure]:Επτά χρόνια ROUT λοιπόν… θέλω τις πρώτες σκέψεις σου. Είναι ο αγώνας τώρα αυτό που είχατε ονειρευτεί πίσω στο μακρινό 2009 όταν κόντρα σε όλους και σε όλα Ο ROUT δεν έχει φτάσει κάπου. Κυλά στο μέλλον έχοντας παρακαταθήκη το ξεχωριστό παρελθόν του…διοργανώσατε τον πρώτο Rodopi Ultra Trail? Πόσο «μακριά» μπορεί να φτάσει ο αγώνας, πόσο «μεγάλο» θέλετε να τον δείτε;

[Χ. Κατσάνος]: Ο ROUT για μας είναι ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι στο άγνωστο. Ένα ταξίδι στην Περιπέτεια του Σώματος, του Νου, των Αισθήσεων, των Παραισθήσεων και των Συναισθημάτων μέσα στην αλάνα της «μαγικής» Ροδόπης.

Ο ROUT δημιουργήθηκε γιατί υπήρχε μία ανάγκη σε μία κοινότητα (tribe) να εκφραστεί. Τα πράγματα γίνονται όταν τα έχεις μέσα σου. Έτσι απλά. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Χωρίς να γνωρίζεις ακριβώς τι θες. Ίσα- ίσα που μέσα από τους άλλους γνωρίσαμε τους εαυτούς μας.

Ο ROUT δεν έχει φτάσει κάπου. Κυλά στο μέλλον έχοντας παρακαταθήκη το ξεχωριστό παρελθόν του.

Ένα ταξίδι στο Άγνωστο … | Photo ©: Drosos Drosos

[Advendure]: Από το 2009 μέχρι και σήμερα η διοργάνωση των αγώνων της Ροδόπης έχει περάσει από χίλια κύματα και εσείς σίγουρα έχετε ζήσει άπειρες καλές αλλά και δυσάρεστες στιγμές. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μία εμπειρία που σε έκανε να συγκινηθείς αλλά και ένα περιστατικό που σε στενοχώρησε ή σε πείραξε?

[Χ. Κατσάνος]: Η μνήμη είναι περίεργη. Θυμάται μόνο τα όμορφα. Αυτά που έχουν σχέση με τα δύσκολα και τα μοναδικά. Και στην περίπτωση του ROUT τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τη χαρά του καθαρισμού των μονοπατιών με φίλους, τα δάκρυα του Παντελή κατά τη δοκιμαστική αγωνιστική προσπάθεια του Λάζαρου και του Ηλία, το σφίξιμο στο στομάχι κατά την πρώτη εκκίνηση του αγώνα με 50 φίλους-αθλητές που ξεκινούσαν μες στο σκοτάδι να γράψουν ιστορία, τη χαρά του πρώτου τερματισμού στο Δασικό χωριού του Νίκου Σιδερίδη, την περηφάνια για τον τερματισμό της Ναταλίας Παπουνίδου ως πρώτης γυναίκας που τερμάτισε έναν 100 Miler, τα λόγια του Στέργιου του Αράπογλου από τον ασύρματο που έδινε την υπόσχεση ότι θα τερματίσει, τις ατελείωτες ώρες μέσα στη σκηνή των ανθρώπων της ΕΟΔ Ξάνθης να προσπαθούν να μεταφέρουν τα αποτελέσματα του αγώνα, το όνομα του πρώτου ξένου αθλητή στην οθόνη του υπολογιστή κατά τις εγγραφές,

Η μνήμη είναι περίεργη. Θυμάται μόνο τα όμορφα. Αυτά που έχουν σχέση με τα δύσκολα και τα μοναδικά…

τον κοινό τερματισμό στη δεύτερη θέση του Βαγγέλη Μπάκα με το Γεράσιμο Μπενέζη που δίδαξαν την ηθική των αγώνων βουνού, τον τερματισμό του Γρηγόρη Λαμπάκη του πρώτου εθελοντή του αγώνα που κατάφερε να το ολοκληρώσει τον ROUT και ως αθλητής, το σπάσιμο του 24 ώρου από το Νίκο Πετρόπουλο στη μάχη με το Λεωνίδα Αθανασόπουλο και τον Αργύρη Παπαθανασόπουλο, τον τερματισμό του Θανάση Κρίγκα που έτρεχε τραυματισμένος από το 20 χιλιόμετρο, το μαγείρεμα στο Κρούσοβο των αδελφών Παπαδόπουλου για ένα τριήμερο ώστε οι αθλητές να έχουν ζεστό μαγειρεμένο φαγητό, τον κοινό τερματισμό 4 αθλητών διαφορετικών εθνικοτήτων που έγιναν φίλοι μέσα στον αγώνα, την αλληλοβοήθεια των δύο αδελφών David (Cornelia και Silvia), τη συμμετοχή του κοινού μέσω των μηνυμάτων του στην πρώτη live κάλυψη του αγώνα, το πρώτο documentary film, την αυτοθυσία του Πάνου του Γκολέ στο Τσατάκι, τον τερματισμό του Ηλία Σπυριδόπουλου το 2013, τη συμπλήρωση 5 συνεχόμενων τερματισμών του Δημήτρη Καζούρη και του Χρήστου Τσιλικίδη, το το το το το….Θεέ μου είναι τόσα πολλά!

[Advendure]: Το ROUT όταν ξεκίνησε το 2009 είχε την μορφή ενός δρομικού φεστιβάλ με 4 διαφορετικούς αγώνες στο «μενού» του, ενώ την επόμενη χρονιά διατηρήθηκε μόνο ο αγώνας των 100 μιλίων και ο αγώνας των 80 χιλιομέτρων (τότε Rodopi Trail). Στην πορεία αποφασίσατε να «σπάσετε» τα δρομικά αυτά γεγονότα, απόφαση που λίγα χρόνια μετά φαίνεται να σας δικαιώνει. Ήταν τότε μία συνειδητή απόφαση ή μια απόφαση «ανάγκης»;

[Χ. Κατσάνος]: Είμαστε παιδιά του “μεγάλου boom” του ορεινού τρεξίματος. Η επαφή μας με τη φύση, τα μονοπάτια, τη διάσχιση και τη διανυκτέρευση στο δάσος, βρήκε διέξοδο στη φόρμα της δημιουργίας αγώνων. Θέλαμε να δώσουμε την ευκαιρία σε όλους να ζήσουν κάτι από τη μαγεία της ζωής μέσα στο βουνό και ιδιαίτερα στα μοναδικά δάση της Ροδόπης.

Έτσι προχωρήσαμε στην αρχή σε ένα «μπουκέτο» αγώνων. Πολύ γρήγορα όμως αντιληφθήκαμε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει στο επίπεδο της Ποιότητας που θέλαμε, γιατί ούτε τους πόρους είχαμε, ούτε το ανθρώπινο δυναμικό αλλά κυρίως δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε στο mood του κάθε αγώνα. Γιατί άλλη είναι η συναισθηματική κατάσταση των αθλητών και υποστηρικτών ενός αγώνα 16 χιλιομέτρων και λίγων ωρών και άλλη ενός αγώνα 100 μιλίων και δύο ημερών.

Έτσι πήραμε τη δύσκολη απόφαση, να διοργανώσουμε τους αγώνες όχι σε μορφή φεστιβάλ αλλά τον κάθε αγώνα ξεχωριστά σε διαφορετική εποχή του έτους ώστε να μπορούμε να υπηρετήσουμε καλύτερα το ύφος του κάθε αγώνα (παράλληλα βρήκαμε και την ευκαιρία να περνάμε πολλές μέρες στη Ροδόπη!!!).

Έτσι την τρίτη εβδομάδα κάθε Απριλίου έχουμε τον εισαγωγικό αγώνα στις υπεραποστάσεις βουνού τον ROC 50 Miles, την τρίτη βδομάδα κάθε Ιουλίου τον Haidou Trail Party και τον Haidou Kids ώστε να δώσουμε τη δυνατότητα σε νέους να έρθουν σε επαφή με το ορεινό τρέξιμο και το βουνό σε ένα χαλαρό περιβάλλον, και φυσικά την τρίτη εβδομάδα του Οκτώβρη τον ROUT 100 Miles όπου για 3 μερόνυχτα όλοι μας είμαστε δοσμένοι σε ένα πολύπλοκο και πολυδιάστατο γεγονός μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης.

Όμως το βουνό και το δάσος δεν το βιώνεις μόνο μέσα απ΄τους αγώνες. Για το λόγο αυτό κάθε χειμώνα γίνεται και η συνάντηση των μελών της Οικογένειας του ROUT ώστε να έρθουμε πιο κοντά , να γνωριστούμε βαθύτερα αλλά και να αξιολογήσουμε τα περασμένα και να σχεδιάσουμε τα μελλούμενα.

Εν κατακλείδι, ναι ήταν μια απόφαση ανάγκης. Ανάγκης να κρατήσουμε την ποιότητα της κάθε δράσης μας ψηλά!

Οι κουδούνες ηχούν ασταμάτητα πλέον στην μαγική Ροδόπη … | Photo ©: Drosos Drosos

[Advendure]:Από τους 50 αθλητές που έτρεξαν στο πρώτο αγώνα βουνού 100 μιλίων το 2010 στις πλέον των 160 τακτοποιημένες δηλώσεις συμμετοχής ξεπερνώντας και το όριο που εσείς οι ίδιοι έχετε θέσει. Έγινε τελικά ο Rodopi AdvenduRun 100 Miles αγώνας «της μόδας»? Φοβάσαι μήπως χάσει έτσι τον χαρακτήρα που του έχει δώσει αυτή την μοναδικότητα ως αγώνα βουνού στην Ελλάδα; Πόσο σημαντικό είναι για εσάς ο ROUT να παραμείνει ένας αγώνας «περιπέτειας»?

[Χ. Κατσάνος]: Από το 2009 στο 2015 είναι πολύ καιρός για να θεωρήσει κάποιος ότι ο αγώνας είναι της «μόδας». Αν και το 150 σε σχέση με το 50 φαντάζει μεγάλο, στην ουσία του θέματος είναι πολύ μικρό. Μία απλή σύγκριση με τους συμμετέχοντες σε αντίστοιχο αγώνα της Γαλλίας είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς το μέγεθος.

Με βάση τα στοιχεία της έρευνας του advendure.com, αυτή τη στιγμή το δρομικό κίνημα στο βουνό ξεπερνά τους 6000 αθλητές και αυτοί που έχουν τις δυνατότητες να παλέψουν ένα αγώνα 100 μιλίων είναι πάνω από 500.

Πέρα όμως από το αριθμητικό, κρύβεται το ποιοτικό μέρος των συμμετεχόντων. Και με τη λέξη ποιότητα εννοούμε τους αθλητές που έχουν τα στοιχεία που πρεσβεύει ο αγώνας. Δηλαδή την αντίληψη του advendurunning, Αθλητές που τους αρέσει να κινούνται μοναχικά στα όρια μεταξύ αντοχής και περιπέτειας.

Για να καταλήξω. Είμαστε ευχαριστημένοι με την αναλογία Ποσότητας/Ποιότητας Αθλητών.

Όσο για το αν φοβόμαστε ότι θα αλλάξει ο χαρακτήρας του ROUT, θέλω να πω ότι Je Suis ROUT παρερμηνεύοντας το Je Suis Charlie. Ο ROUT σαν διοργάνωση έχει καταφέρει κάτι μοναδικό. Να έχει ξεφύγει από ένα προσωποπαγή χαρακτήρα και να έχει ανοίξει σε μια μεγάλη παρέα

Ο ROUT σαν διοργάνωση έχει καταφέρει κάτι μοναδικό. Να έχει ξεφύγει από ένα προσωποπαγή χαρακτήρα και να έχει ανοίξει σε μια μεγάλη παρέα ανθρώπων, κάτι που η λέξη Εθελοντές δεν μπορεί να εκφράσει πλέον…

ανθρώπων, κάτι που η λέξη Εθελοντές δεν μπορεί να εκφράσει πλέον. Η έκφραση ROUT Family κρίνεται ως πιο δόκιμη. Διοργανωτές είναι πλέον αυτή η Οικογένεια και εμείς με τον Ηλία παίζουμε το ρόλο του Συντονιστή/Κηδεμόνα περισσότερο, παρά του Διοργανωτή/ιδιοκτήτη. Τέλος κάτι μοναδικό που δηλώνει την ουσία της διαφορετικότητας, είναι ότι τα μέλη του ROUT Family ξεκίνησαν ως εθελοντές/υποστηρικτές των αγώνων και μετεξελίχτηκαν όλοι τους και σε Αθλητές. Κάτι που μας έχει κάνει όλους καλύτερους μιας και έχουμε εμπειρία και με τις δύο ιδιότητες. Όλοι όσοι συμμετέχουν στο γεγονός του ROUT άλλος λίγο άλλος πολύ προσθέτει κάτι σ΄αυτό που ονομάζουμε «Εμπειρία ROUT». Όσο οι άνθρωποι θα αλλάζουν τόσο θα επηρεάζεται κι αυτή.

Όσον αφορά για το χαρακτήρα της Περιπέτειας τώρα. Η Ροδόπη είναι «μαγική». Τόσο από πλευράς φυσικής ομορφιάς, όσο και μοναδικότητας που έχει σχέση με την έλλειψη ανθρώπινης παρουσίας, κάτι που προκαλεί σε όλους εμάς που κατοικούμε στις πόλεις το συναίσθημα του άβολου-φόβου.

Και όπου κυριαρχεί η αβολεψιά και ο φόβος παραμονεύει η …Περιπέτεια.

Βασικό στοιχείο του αγώνα είναι να στρώσει το χαλί σε κάθε συμμετέχοντα να ξεπεράσει όρια, αμφιβολίες και φοβίες και αν είναι τυχερός να βρει χρόνο να συνομιλήσει ειλικρινά με τον εαυτό του. Εξάλλου θα έχει …πολλές ώρες στη διάθεσή του!!!

Για να καταλήξουμε λοιπόν. Ναι μας ενδιαφέρει αυτό το χαρακτηριστικό να παραμείνει ως κύριο. Και όσο οι αθλητές θα ξεπερνούν τα όριά τους, θα πρέπει κι εμείς να αναθεωρούμε τα σημεία που θα κρατήσουν τον αγώνα στα όρια της περιπέτειας.

ROUT Family! | Photo ©: Drosos Drosos

[Advendure]: Διανύουμε την «Χρυσή Εποχή» των αγώνων υπεραπόστασης βουνού -και όχι μόνο- αφού ο αριθμός των αθλητών που μεταπηδούν σε αντίστοιχους αγώνες μεγαλώνει εκθετικά. Πόσο νομίζεις έχει επηρεάσει ο ROUT την τάση αυτή στην Ελλάδα αλλά και πόσο έχει επηρεαστεί ο ίδιος και οι άνθρωποί του από αυτό το γεγονός;

[Χ. Κατσάνος]: Όπως είπαμε και πιο πάνω, είμαστε κι εμείς παιδιά της «Χρυσής Εποχής» όπως την ονομάζετε. Η ύπαρξη πολλών αγώνων δίνει τη δυνατότητα σε πολλούς αθλητές να ζήσουν όμορφες εμπειρίες. Γιατί η κάθε εμπειρία του καθενός είναι σημαντική. Από τα 5 χιλιόμετρα έως τα 100 μίλα είναι ένας δρόμος υπερπήδησης προσωπικών ορίων.

Μετά τους πολλούς «μικρούς» αγώνες οι υπερασποστάσεις κλείνουν το μάτι σε αθλητές που ψάχνουν την παραπάνω εμπειρία. Την εμπειρία beyond the comfort zone. Έτσι σιγά σιγά ανακαλύπτουν και τους δικούς μας αγώνες που προσφέρουν τις ανάλογες εμπειρίες.

Το καλό είναι βέβαια ότι αρκετοί Έλληνες ταξιδεύουν στο εξωτερικό παίρνοντας μέρος σε αγώνες και έχουν πλέον αναπτύξει κριτήρια ποιότητας. Το ευχάριστο με τον ROUT είναι ότι αθλητές που έχουν τρέξει τον αγώνα, γίνονται αυτόκλητοι Πρεσβευτές του με αποτέλεσμα να βλέπουμε κόσμο και από τη δρομική κοινότητα του εξωτερικού να έρχεται στον αγώνα και μάλιστα να αποκτά συναισθηματική σύνδεση.

Μαγικές οι νύχτες στο Δασικό Χωριό … | Photo ©: Drosos Drosos

[Advendure]:Με την φετινή πρώτη διοργάνωση του Lost Trail στον Όλυμπο, φαίνεται ότι ολοκληρώνεται ένα παζλ μου έχουν συνθέσει οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τους αγώνες της Ροδόπης περιλαμβάνοντας αγώνες υπεραπόστασης βουνού διαφορετικών δυσκολιών αλλά παρόμοιας φιλοσοφίας και προσέγγισης ως προς τον χαρακτήρα που θέλουν να . Φυσικά αναφερόμαστε στην τετράδα Lost Trail — Rodopi Challenge 50 Miles — Olympus Mythical Trail — Rodopi AdvenduRun 100 Miles. Σκέφτεστε να «ενοποιήσετε» με κάποιον τρόπο αυτά τα τέσσερα αγωνιστικά γεγονότα σε κάτι «μεγαλύτερο» ανταμείβοντας έτσι τους αθλητές που θα θελήσουν να ζήσουν όλες αυτές τις “ultra” εμπειρίες;

[Χ. Κατσάνος]: Είναι μια δύσκολη ερώτηση αυτή. Όμως έχουμε ήδη δώσει την απάντηση και εργαζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση. O Ηλίας ο Σπυριδόπουλος κι εγώ θα παραμείνουμε κηδεμόνες/συντονιστές του ROUT ενώ ο Λάζαρος Ρήγος αποχωρεί από το διοργανωτικό κομμάτι ώστε να αφοσιωθεί στους αγώνες αλλά και την οργάνωση του Olympus Mythical Trail. Επειδή όμως μας ενώνει ένα κοινό παρελθόν αλλά πολύ περισσότερο το ίδιο πλέγμα αξιών, θα συναντηθούμε ξανά σε ένα project που πιστεύουμε ότι μπορεί να δώσει σε κάθε αθλητή (ή υποψήφιο αθλητή) στις υπαραποστάσεις βουνού το πλαίσιο ώστε να γνωρίσει το ορεινό τρέξιμο έτσι όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς σε δύο μοναδικά βουνά, τον Όλυμπο και τη Ροδόπη. Ως εκ τούτου σε λίγο καιρό θα είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε τις λεπτομέρειες του project.

O δρόμος προς την λύτρωση… | Photo ©: Drosos Drosos

[Advendure]:Βλέπουμε φέτος στις λίστες του αγώνα να φιγουράρουν σχεδόν 20 αλλοδαποί δρομείς, περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να «ανοίξει» ο αγώνας για ακόμη ίσως περισσότερες συμμετοχές ξένων αθλητών;

[Χ. Κατσάνος]: Η εσωστρέφεια δεν είναι καλός σύμβουλος. Όσο οι έλληνες ταξιδεύουν έξω και γνωρίζουν και ταυτόχρονα έρχονται αθλητές από το εξωτερικό τότε συμβαίνει μια όσμωση εμπειριών. Ναι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε μία καλή αναλογία ξένων/ελλήνων αθλητών, τόσο αριθμητικά όσο και ποιοτικά (με την έννοια που αναφερθήκαμε προηγουμένως). Ο αγώνας γίνεται σιγά-σιγά γνωστός σε μία κοινότητα ανθρώπων που αγαπούν τη δράση, το τρέξιμο σε ορεινό πεδίο στα όρια της περιπέτειας. Μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν έρθει στο Δασικό Χωριό ήταν με τη μέθοδο — από στόμα σε στόμα- αθλητών που δοκίμασαν την εμπειρία του ROUT. Φυσικά το διαδίκτυο με τα κοινωνικά δίκτυα έχουν βάλει το δαχτυλάκι τους.

[Advendure]: Κάθε χρόνο η διοργάνωση του ROUT τιμά τους αθλητές που συμμετέχουν με ένα δώρο μεγάλης χρηστικής αλλά και συναισθηματικής αξίας αφού υπήρξαν χρονιές που είχε και προσωπικό χαρακτήρα, κάτι που σίγουρα δεν έχουμε δει σε άλλη ελληνική –και όχι μόνο- διοργάνωση. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς αυτό να συνεχίσει να υφίσταται;

[Χ. Κατσάνος]: Η έννοια του δώρου είναι μέρος μιας κυρίαρχης αντίληψης που έχουμε για τους αθλητές. Θεωρούμε ότι ένας αθλητής είναι ένα πρόσωπο (και όχι άτομο) που αξίζει το σεβασμό μας, μιας και για να σταθεί στην εκκίνηση του ROUT θα πρέπει να έχει καταφέρει να ξεπεράσει δυσκολίες που έχουν σχέση με τη δουλειά του, την οικογένειά του, τις προπονήσεις, τους τραυματισμούς και φυσικά το …οικονομικό στένεμα!

Θέλοντας να τιμήσουμε αυτή τη συμπεριφορά, προσπαθούμε να προσωποποιήσουμε οτιδήποτε έχει σχέση με τον άνθρωπο αυτό. Από το να αναγράψουμε το όνομά του στο bib και στο drop bag του, μέχρι να δημιουργήσουμε πανώ σε κάθε αγώνα με τα ονόματα όλων των συμμετεχόντων, τερματισάντων και μη. Θεωρούμε ότι ένας αθλητής είναι ένα πρόσωπο (και όχι άτομο) που αξίζει το σεβασμό μας…Ως μία ακόμη προσπάθεια αναγνώρισης, θεωρούμε ότι πρέπει ο κάθε αθλητής που θα σταθεί στην εκκίνηση (και όχι μόνο αυτός που θα τερματίσει το αγώνα) να λάβει ένα ποιοτικό αλλά ταυτόχρονα και προσωποποιημένο αναμνηστικό δώρο και όχι γενικό. Έτσι συμπράξαμε με μια μεγάλη εταιρεία που έχει στην γκάμα της ποιοτικά προϊόντα όπως είναι η The North Face και η οποία μοιράζεται τις ίδιες αξίες με τη διοργάνωσή μας και προμηθευόμαστε κάθε χρόνο ένα τέτοιο δώρο το οποίο φροντίζουμε να αναγράφει το όνομά του. Εξάλλου όποιος θα συμμετάσχει 10 φορές στον αγώνα μας, θα καταλήξει να έχει ολόκληρο τον εξοπλισμό ενός….explorer!!!

‘Εξάλλου όποιος θα συμμετάσχει 10 φορές στον αγώνα μας, θα καταλήξει να έχει ολόκληρο τον εξοπλισμό ενός….explorer!!!’

[Advendure]: Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο αθλητή η νύχτα της Ροδόπης θα είναι σκοτεινή και μεγάλη σε διάρκεια, ο καιρός απρόβλεπτος, οι σταθμοί μόλις έξι, η φύση και τα δάση της περιοχής με άγρια ζωή και να νιώθεις να σε πλακώνουν μερικές φορές από την πυκνότητα τους. Τελικά έχει βάση η “μυθολογία” περί ιδιαίτερης δυσκολίας του ROUT που έχει χτιστεί σιγά-σιγά από την στιγμή που οι πρώτοι 50 θαρραλέοι το τόλμησαν πίσω στο 2010; Τι θα συμβούλευες του καινούργιους αθλητές που θα μπουν φέτος για πρώτη φορά στο Rodopi Advendurun έχοντας στο νου το περίφημο “Από το Σκοτάδι στο Φως” που χαρακτηρίζει τον αγώνα;

[Χ. Κατσάνος]: Ο ROUΤ εμπεριέχει μια σειρά από χαρακτηριστικά που έχουν συμβάλλει στο να είναι ένα αναγνωρίσιμο brand στην κατηγορία του.

O ROUT λαμβάνει χώρα την τρίτη εβδομάδα του Οκτωβρίου. Ο λόγος που επιλέχθηκε αυτή η περίοδος , είναι γιατί η πλούσια χλωρίδα της περιοχής παρουσιάζει αυτή την εποχή πανδαισία χρωμάτων κάτι που δημιουργεί ψυχική ανάταση στον αθλητή.

Αυτή την περίοδο η νύχτα διαρκεί περί τις 13 ώρες, κάτι που σημαίνει ότι οι αθλητές κινούνται σε άβολες συνθήκες.

Ο καιρός αυτή την εποχή είναι ασταθής κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε καιρικά φαινόμενα που μπορεί να δυσκολέψουν πολύ την κίνηση στο πεδίο.

Παράλληλα τα ζώα (αρκούδες, λύκοι, ζαρκάδια, αγριόχοιροι κλπ) βρίσκονται σε κινητικότητα κάτι που κάνει την αίσθηση του δάσους όχι πολύ φιλική.

Οι 6 σταθμοί υποστήριξης, ουσιαστικά από μόνοι τους είναι μία πρόκληση, τόσο από πλευράς τροφοδοσίας όσο και από πλευράς εξοπλισμού.

Και φυσικά μία παγκόσμια μοναδικότητα Όλα τα παραπάνω αποτυπώθηκαν στο Motto του αγώνα που είναι το «Απ΄το Σκοτάδι στο Φως» κάτι που απεικονίζει όχι μόνο την προσπάθεια του κάθε αθλητή να ξεπεράσει τις δυσκολίες της νύχτας και να τερματίσει στο φώς της ημέρας, αλλά και την αλληγορική του σημασία να ξεπεράσει τους φόβους και τους δισταγμούς του και να βιώσει το Φως της Αυτογνωσίας του…για αγώνες βουνού που είναι ότι το τελευταίο μέρος του (κοντά ένας μαραθώνιος) είναι σε ανηφόρα με τελευταίο δύσκολο κομμάτι τον θρυλικό «Καπετάν Θεολόγο» μόλις 10 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό.

Όλα τα παραπάνω αποτυπώθηκαν στο Motto του αγώνα που είναι το «Απ΄το Σκοτάδι στο Φως» κάτι που απεικονίζει όχι μόνο την προσπάθεια του κάθε αθλητή να ξεπεράσει τις δυσκολίες της νύχτας και να τερματίσει στο φώς της ημέρας, αλλά και την αλληγορική του σημασία να ξεπεράσει τους φόβους και τους δισταγμούς του και να βιώσει το Φως της Αυτογνωσίας του!!!

Κλείνοντας, σ΄ αυτούς που θα δοκιμάσουν για πρώτη φορά τον αγώνα τους συστήνουμε να ακολουθήσουν τις συμβουλές του προπονητή τους αλλά και τη καρδιάς τους, έχοντας πάντα στο μυαλό τους ότι όσοι μέχρι σήμερα ξεκίνησαν συνετά …άκουσαν τις κουδούνες του τερματισμού!!

Θερμές ευχαριστίες για το βήμα που μας δώσατε να εκφράσουμε τις σκέψεις μας. Καλή αντάμωση σε λίγες ώρες στο Δασικό Χωριό στη Χαιντού.

[Advendure]: Σε ευχαριστούμε για αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα κουβέντα. Καλή αντάμωση στην Ροδόπη!

Advendure Life

Sharing moments, stories, philosophy and the lessons learned the last 30 years within the "Advendure Zone" of Christos D. Katsanos @myultralife

ROUT 2016 – Τι ζήσαμε –Τι μάθαμε………

OMT100 2017 – Ούτε ο πιο γρήγορος, ούτε ο πιο δυνατός αλλά ο ευπροσάρμοστος στο περιβάλλον κατάφερε να τερματίσει φέτος

Όλα γίνονται όταν το έχεις μέσα σου…

Χρήστος Δ. Κατσάνος: Όλα γίνονται όταν το έχεις μέσα σου…

Ο ROUT δεν έχει φτάσει κάπου. Κυλά στο μέλλον έχοντας παρακαταθήκη το ξεχωριστό παρελθόν του.

Η μνήμη είναι περίεργη. Θυμάται μόνο τα όμορφα. Αυτά που έχουν σχέση με τα δύσκολα και τα μοναδικά…

Και όπου κυριαρχεί η αβολεψιά και ο φόβος παραμονεύει η …Περιπέτεια.

Advendure Life

Related posts

Δεν υπάρχει προπόνηση, μόνο απόλαυση

Σύντομα θα ξαναβρεθούμε στα βουνά, αλλά δεν έχουμε χαθεί καθόλου

Το Ultra Running σε διεγείρει να ζήσεις στον υπερθετικό βαθμό τη ζωή σου!