Όταν ξεκινούσε ο ROUT το 2009 κανείς δεν ήξερε ότι θα εξέφραζε μια δεκαπενταετία σχεδόν μετά, μια ολόκληρη Κοινότητα που έψαχνε να βρει τον προσανατολισμό της μεταξύ endurance – adventure – outdoors- mountain running και sport racing.

Κι όμως οι πρώτοι 50 που συμμετείχαν στον 1ο ROUT 100 miles έδωσαν την έμπνευση σε πάνω από 1500 αθλητές σήμερα να μπορούν να τερματίζουν έναν αγώνα 100 μιλίων σε όλα τα μέρη της γης.

Αυτό είναι καλό. Πολύ καλό.

Όμως ο μέσος όρος ηλικίας όλων αυτών ξεκίνησε από 41,3 και σήμερα έφτασε το 44,7

Πόσο αειφόρο είναι αυτό σε μια κοινότητα που δεν «τροφοδοτείται» από νέους αγωνιζόμενους; Τελικά αν οι νεότερες γενιές δεν εμπνέονται από αυτό που κάνουμε ώστε να θελήσουν να το δοκιμάσουν και να το εξελίξουν τότε μάλλον είναι απλά σημείο των καιρών.

Και ποιος μπορεί να το κάνει αυτό ?

Είναι απλό. Σε μια οικογένεια οι γονείς.

Και πως γίνεται αυτό .Με το παράδειγμα της καθημερινότητας.

Όταν ξεκινούσαμε το ωραίο αυτό ταξίδι των ultras και του Outdoors είχαμε πει πως αν μια μέρα συντρέξoυν μαζί πατέρας με γιό, μητέρα με κόρη τότε θα έχει σηματοδοτηθεί ότι κάτι κάναμε καλό όλοι μας ως ultra Κοινότητα.

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Γιατί πριν λίγες μέρες γίναμε μάρτυρες μια συγκινητικής στιγμής.

Ένα παιδί – ένας άνδρας πλέον – ο Θοδωρής Κούσανδας τερμάτισε τον ROUT Classic 100 Miles στη ηλικία των 21 χρόνων. Και τι σημαίνει αυτό; Ότι το 2022 θα αποφοιτήσει με δύο πτυχία. Ενα της σχολής του (σπουδάζει στην Κρήτη) για την επαγγελματική του πορεία και ένα «πτυχίο» υπομονής και επιμονής που θα τον βοηθήσει σε όλη του τη ζωή.

Μπράβο στο Θοδωρή.

Όμως σαν πατέρας κι εγώ, θέλω να σταθώ λίγο και στο παράδειγμα. Σ’ αυτόν που η καθημερινότητα ενέπνευσε το Θοδωρή. Και δεν είναι άλλος απ τον Πατέρα του που συμμετείχε στον ROUT το 2015.

Κι ένοιωσα πολύ όμορφα στον τερματισμό γιατί την ίδια στιγμή κατανοούσα τον ψυχισμό του Θοδωρή αλλά και τη περηφάνεια του Πατέρα να στέκεται πίσω του χωρίς να διεκδικεί τίποτα την ώρα που συνέβαινε ο μεγαλειώδης τερματισμός του γιού του.

Και φευ…

Το μυαλό ταξίδεψε πίσω στο πρώτο ζευγάρι πατέρα γιου που συμμετείχε στον ROUT, το Χρήστο και Θεόφιλο Τσιλικίδη και στο δεύτερο ζευγάρι στον Γιώργο και Βασίλη Καμπάκη…

Άραγε θα αξιωθούμε να δούμε τον πρώτο τερματισμό Μητέρας – Κόρης;

Life is good…..Always!!

——

ελπίζω ο Drossos Drosos να με συγχωρέσει που “κρεούργησα” την καταπληκτική φωτογραφία του τερματισμού!