Περνάς από την εθνική οδό, στρέφεις το κεφάλι σου προς τα Zωνάρια (αλήθεια έχουν χιόνι φέτος;) και πάντα έχεις εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι. Κάθε φορά, μα κάθε φορά όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει!

Έλα όμως που κάποια μυστηριώδη δύναμη σε καλεί να τον τρέξεις ή να τον περπατήσεις ή να τον προσκυνήσεις και να αφεθείς να σε κατακτήσει. Γιατί ο Όλυμπος είναι αδύνατο να κατακτηθεί από θνητούς.

Και πόσο κρατάει ένα αγώνας, ένα περπάτημα ένα προσκύνημα;

Ανάλογα με τον καθένα. Πάντως 20-30 ώρες και με 2 ανεβάσματα σε ύψη που είσαι εσύ και ο Θεός (άντε ο Ουρανός!) μάλλον μπορεί να καλύψει τους στόχους, τις προσδοκίες, τις αναζητήσεις του καθενός.

Και φέτος ήρθε ο καιρός για το μεγάλο προσκύνημα για μένα με την 7η αγωνιστική συμμετοχή στον Olympus Mythical Trail 100k.

Μια χρονιά διαφορετική (όπως διαφορετικές ήταν και όλες οι προηγούμενες). Με την προσμονή να ζήσουμε την καινούργια έκπληξη που μας περιμένει.

Καλό ξεκίνημα λοιπόν, κάλο ταξίδι και καλό λιμάνι μετά από 100 χιλιόμετρα στο Λάκκο στο Λιτόχωρο με την ελπίδα να είμαστε λίγο καλύτεροι Άνθρωποι μετά απ αυτή την πρόκληση.

Photo credit : Dimitris Despiniadis 2017